Fietsen

Ten eerste moet ik bekennen. Dat ik op de elektrische fiets van mijn moeder rond cross over het eiland. Wat een genot! Tevens hilarisch om de blikken van de andere fietsers te zien. Als het windkracht 6 is en ik race hen voorbij. Als ik bijna achterop rij bel ik eens flink. Zij kijken om. Om vervolgens nog eens om te kijken met een verbaasde blik. "Hoe doet zij dat?" Want echt, met windkracht 6, vol van voren, kom je hier amper vooruit. Geen bescherming, maar de volle laag. Maar ik zit dus (bijna) fluitend op de fiets. Heerlijk. Het was anders ook echt niet te doen in de vroege morgen met weer en wind, nog een beetje 'fruitig' op het werk aan te komen.

Ten tweede kom ik tijdens het fietsen colonnes fietsers tegen. Een gevaar op de weg, zo'n groep. Rijen dik fietsend naast elkaar, kletsend. Er van uitgaande dat ik de sloot in rij om ze te ontwijken. Ze geven geen centimeter weer. Maakt niet uit, het is jong en oud. Dan nog eens schaapachtig kijkend (heel toepasselijk hier, dat wel..) waarom ik me druk maak. Ik vind dat ze bij het op gaan van de boot eerst een fietsbewijs moeten overhandigen. Of eigenlijk moeten ze wat mij betreft gewoon de bus nemen. Lekker makkelijk allemaal de bus in, en pas uit de bus laten op de plek van bestemming. Kunnen ze niet kwijtraken en/of ongelukken veroorzaken.
Of misschien moeten ze zich beter houden aan de betekenis van colonne; legeropstelling waarbij de afdelingen ACHTER elkaar zijn opgesteld (van Dale)....