November

Oke, de boel hangt! We hebben het strak getrokken. Klinkt misschien als een tegenstelling. ..
Maar het tegendeel is waar. Twee foto's van 120 bij 120 cm hangen nu bij Zee van Tijd. En twee grote krijttekeningen/schilderijen. Mocht je interesse hebben in een van de werken, let me know. Ze zijn te koop!

Daarnaast zijn de kaarten binnen, met de vis. Zo mooi. Het zand waarop de vis ligt is haarscherp te zien. De kleuren betoverend mooi. Ik moet er steeds weer naar kijken. Al is het mijn eigen fabricaat. Ik ben tevreden!

Morgen begint de 'kunstmaand' op Ameland. Een hele maand vol met kunst, kunstenaars, zang, dans en theater. Let the beat controle...

Onderweg

Oei. Spannend. De post is onderweg. Naar SA. Dan gaat de tijd langzaam. Wachten voor de brievenbus op een eventuele reactie. Je overgeven aan de tijd. Dat is moeilijk voor ieder van ons.

Altijd mooi om tegen een ander te zeggen.. Je kunt de tijd niet versnellen..

Onzekerheid

Vorige week en deze week aan de slag voor misschien een project op het Afrikaanse continent. Maar het is allemaal nog zo vaag. Onzeker. Maar ik waag het er toch op. Het is een kans. Een kans die mij out of the blue in eens kwam 'aanwaaien'. Omdat er iemand in mij gelooft. In mijn werk.
Dus ik wik en ik weeg. Ik schuif, ik verander, voeg toe, haal weg en twijfel. Zou het kunnen?

Verder tuur ik nog maar eens een keer of wat over de zee.. Daar zit niets onzekers aan.. Dat doe ik met verve. Een gemak waar de laksheid van afspat. Geluk.

Caught in the act

Een top dag. Een onverwachtse wending. Want ik dacht ik ga opruimen, huis poetsen, administratie op orde maken, en later op de dag sushi eten. Maar het werd ruim anderhalf uur oesters rapen aan de wad kant. Zo'n twee meter van de kader komen de oesters te voorschijn als het Eb is. Ik schrijf Eb bewust met een hoofdletter. Een fenomeen, het komen en gaan van de zee. Vind ik althans. Respect voor de Zee. Dat heb ik.
Het was een in elk geval fantastisch om de zee te zien wegtrekken en de oesters te zien liggen. Wij hebben de oesters zo van het zand, opengemaakt en opgegeten. Zo moet het zijn. Alleen 'jagen' wat je nodig hebt.
Met een glaasje prosecco erbij waren dit bij verre de beste oesters die ik ooit heb gegeten. Dit geeft mij energie voor een nieuwe week. Daar te zijn. Te vinden. Te genieten. De verwondering.

En als het dan opgedekt op je bord ligt, smaakt het nog beter..

Wknd met vrienden/the day after

Na een super vrijdag met bladeren harken met de kinderen. Fantastisch diner bij ZeevanTijd. Waarbij we het dessert mee naar huis mochten nemen, met een heerlijke dessertwijn die tot de laatste druppel werd genuttigd. Wel door vijven gedeeld hoor! Vandaag naar het strand, door de duinen struinen, geraakt worden door de korte hagelbui, en 1 Nobeltje om 11.00 (met z'n vijven). 's Middags in het zonnetje in de tuin gezellig bijkletsen. Doe mij maar meer van deze weekenden. Smile.

Weekend met vrienden

Gespijbeld

Sorry, gister verzuimd te schrijven. Een soort van gespijbeld. Stiekem in de kroeg zitten tijdens studie/werktijd om een wijntje te drinken. Ach ja. Het kent geen leeftijd, proberen ergens onderuit te komen.
 Goed, als ik het eerlijk ben dan kan ik aangeven dat ik heb gewerkt, naar huis fietste, even tijd voor mezelf had, afscheid heb genomen van mijn ontbijtmaatje, toen naar de opppas alwaar mijn dochter al lag te slapen, om vervolgens terug te rijden naar de kroeg. Van een wijntje, kwamen er twee en ik kan mij niet meer herinneren hoeveel wijntjes verder ik dan alsnog in bed lag.
Mijn vingers wisten het toetsenbord niet meer te vinden. Of misschien kan ik beter zeggen ik wist niet meer wat ik wilde schrijven. Daarom schrijf ik vandaag dit spannende stuk..

Road to.. At least on the beach..

Mist or fog

While cycling to my work this morning I at ones thought about this photo. Made in, I guess, 2008?! Not that the weather was that bad or cold  today. But I couldn't see much. Lots of fog. No sight. If there is nothing to see, I start dreaming, imagining. Enough space to fill, I think..

Anyway this day was a good day! Always the start of something new. A new day. Like the day these photo was shot.

Keep the child in U alive

Door het werk dat ik nu doe. Voornamelijk werken aan mijn boek, fotografie en schilderen. Ben ik door mijn oude werk (foto's) aan het struinen. Zo stuit ik ook weer op foto's van mijn tijd in Sri Lanka. Twee jaar. Tijd waar ik nu nog steeds op kan voortbouwen. Kracht, maar vooral creativiteit opgedaan. Een tijd en plek waarover je vooral in boeken leest. Ik heb het meegemaakt, beleefd en zelf vorm gegeven.

Sri Lanka is ook een eiland. Een prachtige plek. Waar je tijd moet doorbrengen, om het door de porieen van je huid te laten doordringen. Terwijl het voor mij vooral liefde op het eerste moment was. Ik was direct helemaal gepakt. En nog steeds mis ik het eiland, de cultuur, de mensen, de natuur en soms het eten. Als ik de geur van curry ruik of bijvoorbeeld sandelwood ben ik terug op Sri Lanka. Zoveel facetten, zo veel vrijheid. Wat dubbel is, want in die tijd heerste er oorlog. Een oorlog van ruim 30 jaar. Die pas sinds kort is beeindigd.

Ik kan er nog dagen over vertellen. Ik hoop over deze tijd een boek te schrijven. Gaat een keer lukken! In de tussentijd ben ik terug in Sarana (Ampara, Oost Sri Lanka).
Sarana het weeshuis waar ik 2 jaar project manager ben geweest. En dat tegenwoordig ook een dagopvang voor gehandicapten, voornamelijk kinderen, heeft.

Alle projecten van de stichting Care Lanka hebben nog steeds geld nodig! Het komt allemaal aan bij diegenen die het nodig hebben! Dus mocht je kunnen, steun Care Lanka. Kijk maar eens op de site! Ik heb een van de stichtingen, DLFF, mede opgericht. Ik sta hier honderd procent achter.

En als ik deze foto zie voel ik weer de kracht van het land, van de kinderen in Sarana, de liefde en de aandacht. Ik voel het kind in mij (figuurlijk gesproken)!

On the beach

Op het strand is alles beter. De lucht, mijn gedachten, mijn humeur en het uitzicht of de aanblik. Het licht is er ook gewoon mooier. Alles kleurt beter. Lights up. Even my soul! Een stuk van ongeveer twee uur gewandeld.

Op het einde van de wandeling langs de weg terug naar huis. Een foto gemaakt die ik al een hele tijd wil maken. Ik vind het een prachtige 'tekening' op de muur van een oude discotheek.

Duinen

Het blijft een fascinerende plek. De duinen. Het knarsen van het schelpenpad. Het glooien. De rust. De nabijheid van de zee, die je soms wel hoort maar nog net niet ziet. De spanning,van wat komen gaat.
De gedachten die op de loop gaan met jou. Het kan alle kanten op. Tegenwind, de duin op fietsend. De duin hard af fietsen. Bang dat je de bocht uit schiet. He, daar rent een hert weg, en daar zit een haas te knabbelen. Ondertussen maak je de balans op. Van je leven, of van de maandbegroting. Of van 'whatever'...Alles kan. In de duinpan..

PS Ja, voor dit plaatje moest ik toch ff stoppen, terwijl ik van A naar B fietste in de duinen. Man, prachtig. Het was zo mooi als op de foto te zien is.

Pajamas

Ja, ik ga een 'ordinair' stuk schrijven over mijn nieuwe pyjama broek! Ben zo blij met deze nieuwe slaapdracht dat ik er helemaal blij van word. En dat op mijn blog. 'Ga je daar echt een stuk aan wijden?' JA. Dat doe ik nu, dus lekker. In m'n broekie. Super relaxed. Na een ochtendje fietsen, een dag hard werken en een avond vol gezeur. Heb ik het wel verdiend. In die mooie broek, met bijpassend shirt. Dat wordt een nacht vol dromen!

Pajamas, also spelled pyjamas (see also spelling differences) and often shortened to PJs, can refer to several related types of clothing. The original paijama are loose, lightweight trousers fitted with drawstring waistbands and worn in South and West Asia by both sexes.^[1] In many English-speaking nations, pyjamas are loose-fitting, two-piece garments derived from the original garment and worn chiefly for sleeping,^[2] but sometimes also for lounging,^[3] also by both sexes.^[4] More generally, pajamas may refer to several garments, for both daywear and nightwear, derived from traditional pajamas and involving variations of style and material.
The word "pyjama" or "pajama", which originally derives from the Persian word پايجامه (Peyjama meaning "leg garment"), was incorporated into the English language during the British Raj through the Hindustani (the progenitor language of modern-day Urdu and Hindi). ^{(Bron: Wikipedia)}

Sunrise

Kon hem niet zo goed vangen, de zonsopgang. Had iedereen deze aanblik gegund. Zooo mooi! Al twee dagen een hele nieuwe lucht, een nieuwe kleur en zo krachtig. Wauw. Respect!

Breakfast with Leon

Ontbijten met Leon. Doe mij maar elke dag! De hele dag kan ik er op teren. Daarnaast heeft hij humor! I love it. Maar dat ter zijde.
Het was wel een enerverende ochtend, maar we hebben het gered. En ik verzeker je, door het ontbijt! Wat er zoal gebeurde zullen jullie kunnen terug lezen in mijn boek. Maar goed, dat is nog 'in progress'. Even geduld dus. Tot die tijd, neem ik nog even een paar ontbijtjes met Leon. Waarschijnlijk een stuk of twee, want hij houdt niet van vroeg opstaan..

Blanco

Ben vandaag echt blanco. Ken je dat? Van alles in je kop, maar niets dat je kunt grijpen om aan te pakken. Vast te zetten en uit te werken. De gedachten draaien maar vormen geen beeld. Een blanco beeld. Een soort van roulette zonder vallend balletje. Ik wil wel schrijven maar het is niet concreet. Het is gewoon dit. Dat er nu staat.

Type Miep

Niet elke dag maar met een soort van regelmaat type ik er op los. We zijn toe aan hoofdstuk 7. En hoofdstuk vijf moet nog worden uitgewerkt. Als je alle anekdotes aan het opsommen en uitsmeren bent, ben je verbijsterd hoe een verhaal zo aan de haal kan gaan met zichzelf. Op hol slaat, zich ontwikkelt, uitrolt. Ik moet er steeds weer om lachen.
Eigenlijk is het hele leven heel grappig en simpel. Wij mensen zijn simpel maar vinden ons zelf heel complex, en groots. Het liefst geloof ik in alle bullshit, maar vooral in de eenvoud en de oprechtheid. Lekker in je bloot lopen, naakt zijn, jezelf niet verstoppen maar soms ook een beetje nadenken.

Filosoferen en dat woord ook kunnen schrijven. Ik vind het prettig dat ik dat kan. En daarbij eerlijk naar jezelf kijken. Zo kan het schrijven van een 'makkelijk en grappig' te lezen boek je ook nog stil laten staan bij hoe je dingen zegt, en doet. Type, type, tik, tik...

No time to waist

No time to waist. So I did not write yesterday, as we moved to the beach. For a walk and a drink.

Good times! 'Cause my Lifesaver, Daisy, was here for a visit! She saved my daughters Life three years ago. As Daisy is the best Surgeon I know, and a vigorous woman! Strong at heart.

So we made a tour around the Isle, had diner, and talked about Life. No time to waist!

U sea Project

As I promised, yesterday. This is my new project. You can buy this work in a shop in Hollum (Ameland), from November 2012 on. Ofcourse, if you love one of these paintings or photo's, contact me and I can sent it to you. Size of the frame is 20 by 30 cm.

These are not all the items of this project. The rest I will post later on my blog.

The name of this project is U sea. You have to look well to see all the aspects I put in my work. And ofcourse this is all inspired by the sea! Just to explain to those who do not look well.. ;-) Anyway, I Love the Sea!

Verkoop

Per 1 november zal mijn werk in een winkel in Hollum hangen! In eerste instantie een serie van 12 werkstukken. Pen/krijt tekeningen en foto's van mijn project genaamd U sea! Natuurlijk is de inspiratie opgedaan door de schelpen! Tevens komt bij Zee van Tijd een foto, genomen door mij, van 120 bij 120 te hangen. Beeldmateriaal volgt morgen! 

Sheep and clouds

Weinig tekst, veel schapen en wolken. Mooie dag. Ook bijzonder, hoe dingen een onverwachtse wending kunnen nemen.

Communicatie

Communicatie is van belang. Om contact te maken. Om te laten zien wie je bent. Soms moet je je 'nek' uit steken. Om over de grens van de ander te kunnen kijken.
Maar zolang je niet praat, letterlijk met de ander, maak je de ander niet duidelijk wat je bedoelt.
Non- verbale communicatie is ook een vorm van praten, maar je weet nooit zeker of de ander je hoort. Als je begrijpt wat ik bedoel!

Talk talk, laat je horen.

Clouds

Walking on Sunshine

Een prachtige wandeling gemaakt. Lange rit. Door het bos, en over het strand. Kinderen in de bolderkar. Een aantal obstakels. Maar we hebben het gehaald. En dan aanvallen op de bitterballen, frites en een goed glas wijn. 's Avonds gesloopt, altijd met het excuus dat het door de buitenlucht komt. En daar komt het vanzelfsprekend ook door..

Fish out of Sea

Ik voel me hier absoluut niet 'Fish out of sea'. Ik voel mij als een vis in het water. Op mijn plek, op mijn gemak. Al moet ik altijd even mijn plekje vinden. Overal waar ik kom. Maar uiteindelijk heb ik eigenlijk geen heimwee. Ben ik op mijn plek!
Na twee jaar Sri Lanka (2005-2007) miste ik Nederland wel. Dat komt ook door de routine die je op een plek hebt na zoveel jaar. Dan mis je die routine. Die pak je vaak ook snel weer op. Om vervolgens toch de uitdaging te missen die een nieuwe plek met zich mee brengt. Ik althans..
Ik heb super veel energie en inspiratie.  Misschien omdat ik weet dat dit tijdelijk is. Het is nu of nooit. Maar moet het dat eigenlijk niet altijd zijn? Dit is het moment, the time is now..
Vandaag aan het strand dit ene visje gevonden. Hij lag zo in het zand. All alone. Fish out of sea. Maar hij had waarschijnlijk geen tijd om hier bij stil te staan. Ik sta wel stil bij de tijd en neem hem (de tijd) in mij op. Er zijn altijd wel excuses waarom wel/niet. En soms is het moment dit moment. Soms heb je er niets over te zeggen en waait het over. Maar vaker heb je er wel wat in te brengen, en breng je het naar de best mogelijke plek. Je hart. Mijn hart.

Who wants to be right as Rain?

Who wants to be right as rain
It's better when something is wrong.

Vind ik een mooie tekst! Het staat als een huis.

Het was hier regen, regen en nog eens regen. Voor, achter en van opzij. Ach, ik kan het goed hebben. Ik kan er ook niet zo veel over zeggen. Het valt toch wel als het moet vallen. Beter een regenpak aan. Vroeger vond ik dat echt een belachelijk plan. Tegenwoordig denk ik, ik blijf tenminste droog. Lekker praktisch. Schijnt echt Nederlands, praktisch zijn. Toch nog wat aan cultuur meegepakt!

Dierendag Special

Ja hoor, daar is ie. De Dierendag Special. Op de vroege ochtend vond ik de eerst, een vogeltje, in mijn sla! Verder heb ik niet zo veel aan dierendag gedaan. Wel aan ze gedacht. Ik heb ze ook gezien onderweg. De schapen, paarden, vogels. En oja ook de mega spinnen.
Maar dat was gister. Bij mijn zusje in huis, in de slaapkamer. Nota bene. Ik kan verklappen dat de spin nog leeft. Sorry voor de mensen met de spinnen fobie. Zo een beest doet niets behalve muggen, vliegen etc etc opeten. Dus in Nederland ben je veilig. Althans op sommige plaatsen, zoals op Schiphol minder. Daar komen ze soms hele partijen tegen. Zo groot als je hand (1 spin).
Terug naar de beesten (vallen spinnen daar eigenlijk onder?). Verder kwam ik op het strand ook nog vogels, meeuwen en allerlei niet voor het oog zichtbare dieren of iets dergelijks tegen. Schelpen zijn geen dieren toch? Al zit er wel iets levens in..
Maar goed, zit ik hier uit te wijden terwijl ik helemaal niet echt aan dierendag doe. Je moet gewoon altijd aardig zijn tegen zo'n dier, net als tegen je medemens. Die geef je toch ook niet elke dag een klap, behalve op mens (-dier)en dag?

By the way, deze vogel was niet opgezet maar van plastic! Voor 't geval de Partij van de dieren meeleest.. Ik heb hem nog een tijdje in de sla laten zitten, maar het mocht niet baten! Sorry.

Lighthouse

Als kind ben ik vaak met mijn ouders naar Texel geweest. Een huisje tegen de duinen aan. Je kon door de duinen via een zandpad naar het strand lopen. Soms ging dit met gemak, vaak met tegen wind. De wind die zand in je gezicht blies. De geur van de zee naar je toe bracht. Je schoenen vol met zandkorrels, die je tegenkwam als je je schoenen thuis uittrok.
's Avonds lagen we in krakende stapelbeden. Van ijzer, met een 'lattenbodem' van gaatjes. Zodat je degene die boven je lag de lucht in kon duwen. En we lagen onder wollen dekens tegen de kou.
Ik wilde altijd in de kamer waar je 's avonds en 's nachts de vuurtoren kon zien. Het licht van de vuurtoren dat met tellen steeds terug keerde.Het geeft een veilig gevoel, het is rustgevend.

Ook hier op het eiland zie ik het als een baken. Mooi hoe de toren als maar groter lijkt te worden als je dichterbij komt. De kleur die afsteekt tegen de blauwe, of grijze lucht. Vandaag een tekening gemaakt door mij, van hem.. Light my fire!

Meat me..

Vlees. Ik vind het lekker. Op z'n tijd. Voor de vegetariers en veganisten onder ons is het nu misschien tijd om even naar wat anders over te schakelen..
In elk geval heb ik respect gekregen voor de slagers op deze wereld. Elke ochtend draai ik het ontbijt in het hotel. Dat betekent ook dat ik de plakjes vleeswaren moet snijden, en opdienen. Het lijkt zo makkelijk. Even met de machine langs een stuk vlees en aan de andere kant van de machine ligt een prachtig sneetje naar je te 'glimlachen'. Wel niets is minder waar. Zo kwam het dat ik vandaag een briefje moest schrijven aan mijn collega's (laat ik nou alleen met mannen in de keuken staan) met het volgende erop;

Goedemorgen heren, zouden jullie vanaf morgen misschien alleen harde stukken vlees kunnen neerleggen voor mij om te snijden. Geen zachte stukken vlees alsjeblieft! Want daar kan ik niets mee. Zo een vormloos stuk vlees dat ik in allerlei bochten moet wringen om tussen het apparaat te krijgen. Vervolgens wil het stuk niet goed langs het mes, van de machine. Maar verdwijnt overal naartoe behalve dat het met de zwaartekracht omlaag valt op mijn bord. Hoe groot of klein ik het tandje van het mes ook maak, de plakken worden of te dik of te dun. Hoe hard ik ook druk, of hoe weinig kracht ik geef. Het resultaat is onbevredigend.
Dus zonder dubbelzinnig te zijn, geef mij maar een hard stuk vlees. Daar kan ik iets mee. Dat werkt tenminste mee. Geen uren aanklooien, maar direct resultaat.
 En tja, je staat toch onder tijdsdruk, om het ontbijt op tijd op tafel van de gasten te krijgen..

Beach

Beach I love you! Het is  toch weer gelukt om naar het strand te gaan! Met mijn ex-overbuurvrouwen. Wat klinkt dat leuk...  En hun twee grote honden. Die als een dolle achter de konijnen aan wilden en gingen. In de regen. Een grauwe dag. Maar dit gaf licht! Gezellig bij kletsen, en na de wandeling door de duinen en over het strand, een glas rode wijn met toastjes. Mijn dag eindigde perfect.