Has anyone ever written..

Has anyone ever written anything for you? (Steve Nicks van Fleetwood Mac). Moest ik vandaag aan denken.

Wanneer heb jij voor het laatst iets echt spontaan voor een ander gedaan? Onbaatzuchtig. Zonder er iets voor terug te vragen? Te verwachten, verwachtingen te hebben.
Het is mij overkomen. Toen ik werkte in Sri Lanka. Als vrijwilligster. Hebben verschillende mensen spontaan aan mij gedacht. Ik had geen auto, dus ik kon meerijden. Er werd met mij meegedacht qua beleid. Hulp geboden qua goederen. We hebben een bus kunnen krijgen voor de stichting, als donatie. Maar ook toen mijn dochter in het ziekenhuis lag, drie maanden. In mijn huis werd geklust, financieel ben ik ondersteund. Ik ben dankbaar, gelukkig en prijs mezelf rijk! Dank dit aan de mensen die 'iets voor mij hebben geschreven' of '(achter)gelaten'. Love this song.

Kick

Ongelooflijk maar waar, ik heb zowaar drie hoofdstukken van het boek af. Wat een Kick!

Om het gevoel te omschrijven kan ik de sporters onder ons waarschijnlijk het best bereiken. Want het voelt als een perfecte wedstrijd of een training die nagenoeg vlekkeloos verloopt. Ik zit echt in een flow. Maar om in die flow te komen moet je even door het voortraject. Van voorbereiding, zit alles goed, ligt alles klaar, is alles in balans, zit mijn haar goed, schijnt de zon maar niet te veel, etc. etc. In elk geval ben ik in een restaurant gaan zitten om onder de mensen te zijn. Geluid om mij heen, en mensen en daar gedij ik toch het best bij. Merk ik. Ik type wat af. Het borrelt, en tevens kan ik wat in mij opkomt omzetten in tekst. Top!
Ik kan mij goed afsluiten van het geluid maar het is er wel. Leven doet leven. Het inspireert, er is wat te kijken terwijl mijn gedachten afdwalen.

Het bewijs is hier in de vorm van een foto...

Autumn

Mooie film 'Spring, summer, fall, winter..and Spring. Echt waar, deze film is, volgens mij, een plaatje. Hoe ik daar op kom?! Mijn zus en ik gingen aan de wandel. Over de verharde weg, door het bos en over het strand. In het bos zagen wij ten eerste een uil. Dat komt niet vaak voor. En nee wij zijn geen vogelspotters. Althans niet dat ik weet. Misschien in de ontkennende fase?
Tevens waren er prachtige paddenstoelen! De herfst is in aantocht, of reeds begonnen. Hier was het trouwens een zonnige dag. Lange strandwandeling zonder jas ging uitstekend. Even een dreigende wolk. Die waaide gelukkig over. Foto's gemaakt en met een big smile over het strand geslenterd!

'Spring, summer, fall, winter..and Spring' ik ga deze film weer eens kijken! Ik kan mij trouwens niet herinneren of daar paddenstoelen in voorkomen?! Wel veel water, en rust, en hoe het leven in cirkels verloopt. Mooi. Ben ik weer terug bij de Circle of Life..

Book

Een avondje 'brainstormen' met mijn zus over het boek. Met wijn, terug kijken en veel lachen! Ik kan er nog niet zo veel over zeggen, alles valt te lezen als het af is. Maar man zo makkelijk is het nog niet. Zo zit je in een flow en dan ben je het weer helemaal kwijt. De nieuwste trend schijnt in korte tijd, een paar minuten, opschrijven wat in je opkomt. Ik kan je zeggen ik probeer alles, grijp alles aan. Want op papier komen zal het... Ik verheug me vooral op het eindresultaat. Maar de weg ertussen he..daar gaat het om. Wens me succes!

De Zee

 

Fiets ik naar huis, ruik ik de zee. Zo lekker. Bedenk ik mij dat ik eigenlijk helemaal niet zo veel aan de zee, op het strand ben. Ik ben er door omringd. Elke dag rij ik langs het strand, de zee, maar op de weg. Soms door de duinen. Dat is helemaal een heerlijk gevoel. Over het schelpenpad. Het geknisper van banden over de schelpen. 

In elk geval wil ik proberen meer 'bij' de zee te zijn. Zo vaak ben je niet, zo dichtbij, omgeven door de zee. 

Inspiratie onder je voeten, tussen je tenen, langs je gezicht dmv de wind, voor je ogen en als het in Nederland eens echt heel warm is, dan kun je er letterlijk in baden!

Beautiful photo

Beautiful photo of 'a girl'  looking into the world around her.

This photo makes me imagine..

Stormachtig

Opluchting, toen net het weer op het nieuws voorbij kwam. " In de kustprovincies, gisteravond, stormachtig. Windkracht 9 en soms zelfs 10". Ooooh, dacht ik, lag het toch niet aan mij. Gister rond 20.30 op de fiets van Nes naar Ballum. Ik had het gevoel dat ik mee deed aan de Dakar rally. Zonder snelheid, dat wel.. Maar ik hing letterlijk in de wind. Op links, daar kwam de wind vandaan. Ik was bang dat als de wind zou gaan liggen dat ik om zou vallen. De wind hield mij tegen, en tegelijk overeind. Het was een barre tocht in het donker, zag amper een hand voor ogen. Naast wind striemde de regen keihard in mijn gezicht. Als ik eenmaal bezig ben en het ritme te pakken heb, kan ik er eigenlijk best bij lachen.
Maar ik zag mezelf al met Liv, in de ochtend om 07.00. Het windscherm, voor het kinderzitje, in plaats van verticaal horizontaal (plat). De regen als een waterval van ons af druipend, nadat we gepeeld zouden zijn in het gezicht. Hm. Minder vooruitzicht.
Zeg mijn vader, "tja dat wist je van te voren". Inderdaad je kunt je geestelijk alles voorstellen, maar de uitwerking kan net wat pittiger uitvallen. En trouwens angst, is geen graadmeter!

Ode aan Utrecht

Fijne stad, daar ben ik weer! Mens, wat heb ik jou gemist!

Zoveel samen meegemaakt, gezien  en gedaan. Elke keer als ik met de trein aan kom rijden, en de Dom al in de verte zie staan, dan ben ik thuis.
Nu zit ik hier haast onder jouw 'vleugels' en geniet van een kopje frappiato. Ik ben zo blij als een kind. Alles kan en is mogelijk. Zo voelt het haast altijd als ik hier vertoef. Rijdend door de straten in mijn bakfiets. Twintig jaar van herkenning. Ik ken de straten, de wijken, jouw kleuren en geuren van verse koffie en broodjes. De drukte, I love it.
Zelfs gisteren kon ik alleen maar lachen, ondanks dat ik ben nat geregend tot op mijn ondergoed. De vrijheid, de vertrouwdheid. Het geeft mij rust. Maakt mij blij!

Ik ga nog even kort van je genieten, en trek dan weer even verder. Maar je zult mij snel terug zien. Kom ik je omarmen, zoals jij mij altijd vasthoudt!

Work in progress

Gisteren niets kunnen posten omdat op de plek waar ik was geen WIFI was. Ja het kan tegenwoordig echt nog! Maar niet minder hard gewerkt, en gehoopt om dit bericht op een andere manier de eter in te sturen. Vandaar dat ik het vandaag doorstuur.

Dit werk is onderdeel van twee schilderijen van 120 bij 120. Dit is een opdracht die ik heb gekregen. In overleg met de desbetreffende persoon aan de slag met de kleuren, het beeld waaraan hij dacht etc. etc. Erg leuk om te doen maar ook erg spannend. 

Cool

Trijntje is cool! She rocks! Ik vind het knap dat je zo op 't podium staat te swingen en te zingen. Haren is er niets bij.. Mens,  'iedereen' heeft weet van jouw prive leven. Een mening hoe zij het zouden doen.
You don't know.. Till you get there! Ik zeg.. Liever niet! Laat mij maar lekker op m'n eigen kleine podium thuis, de badkamer, zingen! En vooral, vooral dat, mijn eigen prive zaken regelen, uitspreken en bespreken! Rock hard...

Boot

Ja hoor, weer een vrijdagje verzuimd te schrijven. Ik zal uitleggen hoe dat zo komt. Op vrijdagochtend werk ik, daarna dochterlief ophalen bij het kdv en dan door naar de boot. Lange reis. Want boot 40 minuten, bus 45 minuten, om vervolgens met de trein een 2 a 3 uur te reizen. Liv houdt zich super stoer. Al was ze gister helemaal op!

Vanavond naar Trijntje Oosterhuis in Metropool. Zin in! Even geen schapen, koeien, paarden of enig ander 'diersoortig' geluid maar muziek. Eventueel hier of daar gehoorbeschadiging oplopen. Maar dat neem ik voor lief, voor vandaag..

Fietsen

Ten eerste moet ik bekennen. Dat ik op de elektrische fiets van mijn moeder rond cross over het eiland. Wat een genot! Tevens hilarisch om de blikken van de andere fietsers te zien. Als het windkracht 6 is en ik race hen voorbij. Als ik bijna achterop rij bel ik eens flink. Zij kijken om. Om vervolgens nog eens om te kijken met een verbaasde blik. "Hoe doet zij dat?" Want echt, met windkracht 6, vol van voren, kom je hier amper vooruit. Geen bescherming, maar de volle laag. Maar ik zit dus (bijna) fluitend op de fiets. Heerlijk. Het was anders ook echt niet te doen in de vroege morgen met weer en wind, nog een beetje 'fruitig' op het werk aan te komen.

Ten tweede kom ik tijdens het fietsen colonnes fietsers tegen. Een gevaar op de weg, zo'n groep. Rijen dik fietsend naast elkaar, kletsend. Er van uitgaande dat ik de sloot in rij om ze te ontwijken. Ze geven geen centimeter weer. Maakt niet uit, het is jong en oud. Dan nog eens schaapachtig kijkend (heel toepasselijk hier, dat wel..) waarom ik me druk maak. Ik vind dat ze bij het op gaan van de boot eerst een fietsbewijs moeten overhandigen. Of eigenlijk moeten ze wat mij betreft gewoon de bus nemen. Lekker makkelijk allemaal de bus in, en pas uit de bus laten op de plek van bestemming. Kunnen ze niet kwijtraken en/of ongelukken veroorzaken.
Of misschien moeten ze zich beter houden aan de betekenis van colonne; legeropstelling waarbij de afdelingen ACHTER elkaar zijn opgesteld (van Dale)....

Geen inspiratie

Help! Geen inspiratie vandaag om te schrijven. Om 5.30 dacht mijn dochter dat de dag al begonnen was. Paar uur aan een stuk doorwerken. 's Middags was het humeur van Liv tot een nulpunt gedaald, mede daarmee mijn inspiratie. Niets geestdodender als een druilerig kind, dat niet te troosten is. Of nog erger...dat niet wil slapen. Nog meer tranen.. Eten wilde ze ook niet.
Tja dan kan je wel van alles bedenken om te schrijven. Maar je loopt tegen een denkbeeldige muur. Ik althans. Misschien zijn er mensen die er als een dolle van aan de slag gaan.

Dus ik zal jullie vervelen met een foto, van een regenboog. Zag er deze week al twee andere voorbij komen op facebook. Loop maar een beetje met de 'massa' mee. Zucht. Mooi is het wel. Maar nee, het wil vandaag echt niet..

Net als het weer hier. Regen, geen regen, een twee meter verder sta ik ineens wel weer in de regen. Dus pak aan, uit, aan of toch niet uit doen? De boog is wel mooi! Die buigt soepeltjes mee..

Wie is wie?

Ken je dat? Een gesprek dat je bij blijft. Een soort van trigger. Dit leuke, spontane gesprek doet mij nadenken over wat je van jezelf laat zien. Bij mij blijven zulke dingen hangen en zou ik wel doorlopend willen noteren wat ik bedenk over het onderwerp. Dat doe ik dan ook met regelmaat. Op een blocnote, tegenwoordig in mijn I-phone onder notities. Net als met gedichten, zinnen, ideeen. Die blijven bij mij liggen op de 'pagina's' van mijn papier en/of I-phone. Tot het moment dat ik ze terughaal, uitwerk.

Dus..wat laat je zien? Waarom schilderen wij vaak bij anderen het mooiste plaatje van onszelf? Uiteraard gaan we onszelf niet zitten afzeiken, of afschilderen als de meest overbodige persoon op de planeet.
Volgens mij doet het moment ertoe, de vibe, de samenspraak of juist het afstoten. Het heeft ermee te maken hoe jij jezelf laat zien, maar ook hoe de ander jou ziet. Met jou verwachtingen, maar ook met de verwachtingen van de ander. Hoe wil de ander jou zien? Hoe zie jij jezelf door de ogen van een ander? De andere persoon kleurt jou ook, net als jouw kijk op jezelf.

Ik ben zelf in verschillende situaties verschillend. Ik heb weleens (kern-) eigenschappen van mezelf teruggehoord van anderen die ik zelf niet zie als mijn kern.
Ook heb ik al jaren terug gezegd, en geschreven dat je beter kwetsbaar kunt zijn, om sterk te kunnen zijn. Als je jezelf verbergt, ben je alleen maar meer te raken.
Ik doe mezelf niet anders voor dan ik ben, maar geef mezelf ook niet totaal bloot. We filteren, denk ik, wat we willen laten zien aan welke persoon en op welk moment. Hoe langer je met iemand op weg bent hoe meer facetten je ziet. Maar zelfs dan zijn de momenten van belang.

Mij blijven momenten, en mensen altijd heel sterk bij. Ik observeer, probeer niet te oordelen. Waarom laten we elkaar niet letterlijk zijn. Niet te kaderen.

Ik ben wie ik ben, jij bent wie jij bent. Intrigerend.  Al het andere doet er niet toe.

Light

Overal lichten ze op. Voor mij althans. Sinds ik mijn zinnen op ze heb gezet, kan ik ze niet missen. Vandaag gefilmd, en gefotografeerd. Op het strand. Met het licht, en de beweging van het water. Een filter die over de schelp heen trok. Zo mooi, zo stil, puur, op zichzelf maar ook samen. Mooi beeld. Door het licht.

Hier de foto. Film van 2 minuten zal nog volgen.

 

Life is a cycle

Vond dit wel een toepasselijke titel. Vandaag is een van de personeelsleden zijn weg naar Rome begonnen. Op de fiets. Ketting wat stroef en ruim overgewicht qua bagage. Kort proefritje gemaakt, maar sloeg bijna achterover. Ik hoopte dat hij de boot op zou komen. De oprit naar de boot is namelijk al vrij 'steil'. Naar mijn idee is het, de fiets, een gevaar op de weg. Maar het tegendeel bewijzen is altijd een optie. Mannen weten het altijd beter, en toegeven is geen optie. Waarschijnlijk heeft hij tussentijds wat bagage afgeladen, om vervolgens door te rijden. Maar dat zullen we nooit weten..

Wel een stoere actie, op de fiets naar Rome. Lekker op jezelf aangewezen. Met jezelf in gesprek, en/of gevecht. Er zullen een aantal toppen te beklimmen zijn. Waarbij niemand je omhoog duwt, je zult zelf moeten trappen. Vastbijten. Maar zo'n type lijkt hij me wel.
Daarnaast is hij wel iemand die met woorden probeert te '(ver)slaan', dat zal hem hier niet helpen. Woorden laten de wielen niet draaien. Dat doet de leegte in het hoofd.

Beetje ongemakkelijk altijd weggaan. Bekende achterlaten, en onbekende tegemoet gaan. Maar het laat veel ruimte voor nieuws. Dat is mooi meegenomen. Geeft weer een draai aan je leven. Sterk om zo nu en dan de lijn te doorbreken, de cyclus om te buigen, naar eigen hand te zetten. Moet je lef voor hebben. Even then Life is a cycle. You go mister! I will follow..

Publisher

I guess Friday is not my day to write on my blog... Like last week I am one day to late. Well, inspiration enough but time.. First I hope you are not confussed that I write in Dutch or English. For me it is fine. I write in both, but as it comes. If you have a problem dealing with it, let me know!

Yesterday I spoke to the publisher about the book. For which I wrote already half a page.. We agreed that I will write ten chapters and then sent it to him. It will be published in Dutch. I feel the urge to write but my daughter is running around most of the time. So I lose my concentration after two lines. Maybe I have to start to write at night. Like a real writer. Drinking lots of coffee, wine and no sleep.

Normale dag

Vandaag een normale dag! Werken, op tijd naar huis, naar de speeltuin met mijn dochter, moeder en kids. Pas om 18.00 een glaasje wijn. In plaats van al om 15.00 lekker borrelen. Beetje Gooische Vrouwen maar dan anders. Ach, een normale dag is heerlijk.

High

Ik ben niet verslavingsgevoelig, maar ik zou het kunnen worden, high, van de magische natuur. Jullie horen het goed, ik kan er niet over ophouden. Ik ben geen landschapsschilder. Maar deze kleuren zijn hemels! Ik kan er niet aan voorbijgaan. Ik kijk meer, en maak tussenstops om foto's te maken. In mij opnemen, opslokken. Toch kun je het beste zelf eens komen bekijken... In het Echt is alles beter, ook de verkiezingsuitslag.

Ritme

Je neemt je ritme mee waar je ook gaat.. Althans dat is wat ik merk. Jullie gaan er waarschijnlijk van uit dat ik me hier dood verveel?! Niets is minder waar. Ik ben kapot. Uit m'n ritme. Druk met de dagelijkse beslommeringen. Net als overal waar je komt. Je een soort van vervalt in gewoonte (je houvast?). Als je 39 jaar, de meeste dagen, je leven op een zelfde wijze indeelt.
Vaak duurt het niet lang voordat ik het ritme weer te pakken heb. Ik krijg met regelmaat te horen dat ik het misschien gewoon niet allemaal tegelijk moet willen. Tijd nemen. Dus ik neem de tijd, en kijk om me heen. Maar vooral probeer ik op te nemen, vast te leggen.
Ik ben niet zo'n heikneuter die met de regenlaarzen voor dag en dauw in de duinen gaat liggen om de vogeltrek te spotten. Mijn bed is veel te lekker. Maar je ontkomt hier echt niet aan de schoonheid van de natuur. Die kleuren, geuren, de wind en de geluiden (of de stilte).

In elk geval ben ik nog bezig met in mijn ritme komen. De lucht, het fietsen en het lichamelijke werk maken dat ik minder romantisch aan m'n boek aan het schrijven ben. En nog minder aan het schilderen. Voor mijn geest is het wel fantastisch. Ik maak overuren qua gedachten en ideeen. Als ik dat allemaal in 4 maanden wil uitwerken dan mag ik de dagen wel langer maken. Goed. Het ritme zit er aan te komen. Het feit dat mijn stukje voor het blog al langer is dan de week ervoor, stemt mij positief. Misschien dat ik dat boek dan op de laatste dag ineens schrijf.

Voor mensen die mij volgen, een opmerking wilden plaatsen en dat vervolgens niet konden..het schijnt nu wel te kunnen. Dus doe het gerust!

Shell

I can't get enough. Of the shells. I will bore all of you over and over again, with photo's, paintings, different colours, compositions etc. etc. Please stay with me... ;-)) 

And like I said. If you can not get enough of them too. Let me know I make you a painting or photograph! Contact me on nvbarneveld@gmail.com

Just because I love this picture

Party

You can live on the Island, but someday you have to leave... Even if it is just for a few days. A new perspective and different energy. Feels good. Ofcourse I can not totally leave the Island, or 'work', behind but I will show you tomorrow.

Family?

We found a family member of the strange little 'animal' a few days ago. Two colleagues adopted the poor thing. Instead of living in one of the hotel rooms, she lives in the kitchen now. Strange things people take to a hotel..?!

See before, and after.

Frog

Met vertraging een stukje over gisteren. Deze prachtige kikker had een plekje gezocht bij mijn ouders in de tuin. De kinderen vonden het prachtig. Uiteindelijk was de kikker alle aandacht zat en met een grote sprong ging hij weer de wijde wereld in.

A little late, but here is my story from yesterday. This beautiful frog found a great place in my parents garden. The children loved it. Finally the frog got tired of all the attention, and with a great jump he went back to another place somewhere around.

New best friends

A few eggs in the morning keeps the doctor away? Yes or no?

Well each morning, since a short while, I find a little suprise at work. A note, or as you see a little cute egg.. It makes me smile. Such a simple thing. Makes the sun shine.

Oke, and when I come home, this makes me happy too....

Cavia

Naast schrijven en schilderen moet ook ik werken. Vroeg op, ontbijt maken en daarna kamers schoonmaken in het hotel. Prima te doen. Doorwerken. Beetje dollen met het andere personeel.
Je komt tijdens de schoonmaak van alles tegen. Hoorde ik al van de andere collega's. Vandaag was ik de bedden aan het opmaken. Ik dacht, laat ik eens onder de matrassen stofzuigen. Bij de derde kamer moest ik even goed kijken wat ik eigenlijk zag... Was het een bacterie die zich had ontwikkeld tot een diertje? Was het een ontsnapte cavia? Het bleek een sleutelhanger? Zie foto. Oordeel zelf.

Need I say more?

Mijn weg naar het werk. Zeven uur 's ochtends.

On my way to work. At 07.00 in the morning.

Fietsen

Een deel van mijn dag bestaat uit fietsen. Wij wonen op het eiland links van het midden. Het kinderdagverblijf is nog meer naar links (van het midden). Mijn werk is ver naar rechts van het midden. Dus vijf keer per week fiets ik van links van het midden naar het kinderdagverblijf, en dan ver naar rechts. Duurt een klein uur. Na vijf uur werken. Fiets ik van ver rechts naar het kinderdagverblijf. Dat moet een half uur duren. Valt mee toch? De kleuren, het licht hier is 's ochtends en tegen de avond echt een plaatje! Ik zou zeggen..komt allen een keer fietsen. Een aanrader.

Enjoy the silence

Een prima eerste nacht. Geen enkel geluid en aarde donker. Wakker worden en met een kop koffie de tuin in. Mijn dochter direct op de schommel. Dat is wel lekker. In Utrecht hadden we een dakterras van 4 bij 4. Hier een weiland! Met speeltoestellen. Daarna housewarming met de familie. Met sushi en witte wijn. Geen slecht begin.

A great first night. No sound, and dark. In the morning out of bed straight to the enormous garden. A big playground for my daughter right in front. Instead of our small roofterras in Utrecht. In the afternoon sushi and white wine with the family. Not a bad start of my creative trip.

Made a promise

I promised to you, and to myself. Ones I am on Ameland. A Dutch Island in the North of Holland. I will write something on my blog every day. Moving from the centre of NL, to this small Island is a nice and promising challenge. Four months of photography, painting and talking with artists. Oh, and trying to write a book. I gues four months won't be long enough...

Well went to the supermarket, on the bike. Lots of wind (not in the back).. But the view and fresh air made us smile!

I've been watching You

This work is hanging in the Hotel of my sister and brother in law. I am loving it. Pressed on forex. Format is 120 by 120 cm. (Better not drop it on the floor. As someone did, and didn't tell). It is for sale. But not only this photo. I have about 250 photos (for now). Based on this subject.

So contact me if you are interested. My mailaddress is nvbarneveld@gmail.com Also when you have comments, questions or suggestions.