Met de wind in de zeilen

Besloten dat ik 2013 in ga met 'de wind in de zeilen'! Zoals het er vandaag uit ziet staat mij niets in de weg. Volle kracht vooruit! Mijn hart en hersenen hebben een pact gemaakt voor komend jaar. Mijn hart volgen. Dat vooral. Gebruik maken van mijn kracht, mijn dromen en daar een stevige ondergrond mee aanzetten. Uitbouwen. On my way to do it My way!

PS. Ik heb de foto gemaakt, staat dus niet op de plank. 

Nature

Na het werk op de fiets langs de zee, langs het bos. Mooie plekken bezocht. Kleur komt binnen. Eat your heart out.. Mijn dag was opperbest! Ik vind de foto's sprookjesachtig.

Donker in de ochtend..

Een koude, zachte ochtend. Amper wind. Alleen op het eiland. Lijkt het haast. Het idee is prettig, met de wetenschap dat er mensen om me heen zijn. Waarschijnlijk warm in bed, verscholen onder het dekbed. 

Bij het afgaan van de wekker trekt het idee mij minder. Om op te staan. Het is donker. Als er eenmaal leven is, is het prima. Dan ben ik graag onderweg. 

De tijd vliegt

Zie ik net dat ik zaterdag voor het laatst heb geschreven. De dagen vliegen om.

Uit mijn 'eigen' huis terug naar mijn ouders (voor een week of drie). Zit niet zo heel veel thuis. Want ook de laatste dagen werken op het eiland zijn begonnen. Veel verandering, veel nadenken over wat geregeld moet worden, en wat er zou kunnen komen. Ineens zijn er vier maanden om. Achter de rug. 

Al zijn jullie nog niet direct van mij af. Vanaf midden januari ga ik mijn blog per week bijhouden. Niet meer dagelijks. 

Daarnaast ga ik dit jaar 'in opleiding' om mijn werk qua schilderijen te verdiepen, aan te scherpen. Studie te doen met potloodtekeningen, krijt en acryl. Ik heb er zo veel zin in. Mochten er mensen zijn die zelf, of derden kennen, die mij kunnen versterken qua verkoop van werk, You' re welcome!

Alle opmerkingen en aanmerkingen zijn welkom trouwens. Om mijn werk te versterken.

Daarnaast zoek ik nog een baan. Te bereiken via nvbarneveld@gmail.com

De komende dagen ga ik nog even, met een eindspurt, elke dag aan de slag met een stukkie tekst. Tot 31 december. Dan zijn we aanbeland aan het eind van 2012, en het begin van 2013. Waar blijft de tijd? 

Namens de huis-dichters

Vanochtend op het werk werd ik wederom aangenaam verrast door onze huis-dichters. Het volgende kon ik lezen en deed een glimlach verschijnen op mijn gezicht. Het is soms best prettig als iemand anders het woord neemt. Als je een keer niet te zeggen hebt. Dank! Mijn gedachten gingen tijdens het lezen van dit stukje aan de zwier...

Er zijn geen jam potjes meer, maar je kan de cranberry uit de saladiere gebruiken.

Als je de cranberry maar niet met de aardbei vergelijkt. 

Want de pinda-rotjes zijn niet voor het ontbijt, omdat ze niet in huis zijn, want ze zijn op vakantie naar Lapland, waar Rudolf ze op zijn verjaardagsfeestje wil uitdelen aan de dwergjes, die net achter het net hebben gevist

waardoor de bultrug op Texel op de zandplaat belandde en de scheldnaam Johannes kreeg toegewezen

door onze vriendin Lenie zonder hart

want wij zijn het niet eens met deze naam

die de bultrug in de walvis-wereld tekort doet

vanwege het algehele wadden-lopers gemeenschap zonder stok of sandaal

einde van dit verhaal

omdat er morgen het vervolg komt

vanwege de verschijning van het schrift

Inspiration

Een gesprek met een kunstenares gehad. Dat aanzet tot nadenken. Dat brengt de energie nog meer aan het borrelen. Dan wil ik eigenlijk alles laten staan om aan het schilderen te slaan. Zij gaat met mij meekijken, hoe ik werk. Spannend. Hopelijk krijgt mijn werk meer diepgang, word ik geïnspireerd en leer ik bij. Ik kan mij er ontzettend op verheugen. Een frisse wind door mijn hoofd en in mijn werk. In februari is de eerste 'samenwerk-dag' gepland. Heel veel zin in!

Bye bye Temporary Home

 

Nog 1 nachtje slapen en dan zijn de 'vier' maanden in mijn tijdelijke onderkomen al voorbij. Een dag is nies, een week is niks, een maand zo voorbij en een jaar vliegt om. 

De afgelopen vier maanden zijn in een knipoog achter me. Bijna dan.. Nog een klein maandje op het eiland. Werken aan een schilderij, met een kunstenares. Veel zin in. Daarnaast meer typen voor het boek, en meer fotografie.

Trapped

Een vriendin op bezoek. Een prachtige wandeling voor ogen. Door het bos, om vervolgens bij het strand te eindigen. Vandaar uit een lange wandeling over het strand. Het bleek een leuk idee maar in de praktijk niet haalbaar. Toen we aan het einde van het bospad kwamen was de doorgang een immense waterplas. Geen mogelijkheid om zonder natte voeten door te komen. 

Vol goede moed haalden we natte voeten om onze weg te vervolgen. Met de gedachten dat het daarna droog en makkelijk doorkomen zou zijn. Maar het werd een natte cirkel waarin wij verkeerden. Na anderhalf uur waren we bijna terug bij ons startpunt. 

Onderweg een aantal bewoners van het 'natte vlak' tegengekomen. Wees welkom..

Driving Home for Christmas

Terug op het eiland. Bijna kerst. Op Skyradio alleen maar kerstmuziek. Een van mijn favorieten, Driving Home for Christmas van Chris Rea. 

Elke dag brengt iets nieuws. Nieuws dat je ziet, meemaakt en dan weer nieuws dat je voor bij laat gaan. Het is prettig om ook dagen te hebben waarop het nieuws, de dag, aan je voorbij gaat. Omdat hij alles in zich heeft van gemoedelijkheid, eenvoud of herhaling. Geen hoogte of diepte punten. 

Ik heb net weer meegemaakt dat in een seconde je hele leven op zijn kop staat. Nee, niet persoonlijk. Vanaf de overkant van het veld (dus niet eens vanaf de zijlijn). Maar je ziet, alles ligt open, een nieuw begin en pats 180 graden aan draai.

Dan voelt deze plaat, Driving Home, als heerlijk vertrouwd, een warm nest, veiligheid, herkenning en hopelijk Feest voor het leven. Pluk de dag!

Schrijven

Soms schrijft het van zelf. Soms moet ik echt mijn best doen om te schrijven. Hoe begin je? Hoe ga je verder? Waar stop je? Vandaag is weer een dag waarop ik niet weet waarover ik zou willen schrijven. Soms is het gewoon zoals het is. Dat is vandaag.

Bingo

Bingo. Ik heb vandaag, zondagmiddag, op de bank, in mijn pyjama met oma, via de t.v. bingo gespeeld. Nee niets gewonnen. We zaten niet eens op het randje. Gelukkig zijn we gelukkig in de liefde. Want in het spel werd het niets.

Het had mij wel leuk geleken een kleine geldprijs te winnen. Zo aan het einde van het jaar. Met de plannen voor volgend jaar al op de plank.Ik ga ze nog niet uit de doeken doen. Dat komt na 1 januari.

She

Zij is een sterke, bijzondere, grappige, intelligente en mooie vrouw. Bijna 86 jaar. Veel gezien en meegemaakt. Veel beleefd. Ze vertelt me waar ze tegenaan loopt terwijl ze vertelt. Wat in haar op komt. Wat zij zich herinnert. En zij herinnert zich veel. Ze neemt mij mee naar haar leven, naar haar verleden. We lachen samen en zetten uit een wat we in de krant lezen of op het nieuws horen. We kijken samen terug. Kijken vooruit. Naar de dag van morgen. Zij is mijn oma. She.

(En omdat ik gisteren zoveel heb moeten luisteren, schrijf ik pas vandaag voor gisteren)

In the park

Je moet je dag doorkomen. Denk je...Vroeger smeerde oma mijn boterhammen. Nu smeer ik de boterhammen voor oma. Vroeger kookte oma het eten. Nu kook ik het eten en snij het vlees in kleine stukjes. Ik zit met mijn iphone en Mac. Terwijl oma mij het ene na het andere verhaal over haar verleden vertelt. Ik denk, wat hebben wij het mega, extreem, ultiem makkelijk tegenwoordig. Oma had vroeger weinig moeite met kiezen van haar kleding voor die dag. Ze had precies genoeg kleding voor 1 week. Het enige paar schoenen ging naar de schoenmaker, als er geld voor was. Werd versleten tot op de inlegzool.
Ik loop door de stad waarin mijn moeder opgroeide. En probeer mij voor te stellen hoe dat moet zijn geweest. Had zij gedachten als ik terwijl zij door deze straten slenterde? Wat waren haar dromen?

Met oma rommelen we in de schoenendoos waarin zij haar laatste foto's heeft bewaard. Haar verleden. Momenten van geluk. Herinneringen. Gevoelens waarvan ik niet weet. Ze kan niet meer stoppen met vertellen. Die en die, ook die wordt erbij gehaald. Sommigen ken ik, anderen niet. Maar het is heerlijk om hier in haar woonkamer te zitten. Haar te horen ratelen. Mee te gaan in haar verleden.

Zo slenter ik met mijn dochter door het park. Het park waar mijn oma soms met mijn moeder aan de hand liep. Het park waar mijn moeder mij mee naar toe nam.

Same same

December

Een mooie maand. December. Zo voorbij. Veel stress. De kunst is deze maand zonder kleerscheuren door te komen. In rust, en bewust. Je niet te laten opnaaien. Van de ene afspraak naar de andere te haasten. Ik zeg, niet leuk. Terwijl december eigenlijk super leuk is. Het weer, de sfeer, de temperatuur, de niet opgelegde gezelligheid. Soms gewoon in je eentje een blokje om. Stoom afblazen. Een beetje voor je uit mijmeren. 

Hier en daar een gluehwein. Een sneeuwballetje gooien, als er sneeuw ligt. Een glaasje wijn met jezelf in plaats van met de hele meute. Een boek lezen. Een stuk schrijven. Het jaar overdenken. 

Oh shit, en dan bedenken wat je het aankomende jaar allemaal op de agenda hebt. Je wensen, je dromen, de verplichtingen enzovoort. Oke, ik neem gewoon nog een gluehwein op de Kerstmarkt. En doe net alsof de tijd even stil staat.

Let it snow

Kijk dit noem ik sneeuw... Oke, het kan altijd groter, meer, hoger en kouder. Al vind ik dit gezellig wakker worden. Als je het raam uit kijkt. Je hebt dit als aanblik. Je weet dat je niet voor je werk de deur uit moet. Op de fiets. Met de auto. Warm, binnen, met een kop koffie!

Back to the roots

Weer ergens anders. Duitsland. Deel van mijn wortels liggen hier. Misschien dat daar mijn veelzijdigheid vandaan komt. Inclusief makkelijk aanpassen waar ik ook ben. 

Maar goed momenteel is mijn blik gericht op de plaatselijk kerstmarkt. Jeugdsentiment. Qua gebrande noten en snoepgoed. Later kwam de gluehwein! De sfeer. De gluehwein. Hmmm.

En hier is sneeuw! Waarover ik de afgelopen, gehele, week in NL heb horen praten maar niet zelf mocht meemaken. Wit, glad en koud. Krakend onder mijn voeten. Stralend in de donkere nacht. 

Hieronder een foto van het mini, kleine, beetje sneeuw dat ik gister nog in NL aantrof. Eerder ijzel, dan sneeuw... Goed kijken.

Lazy Sunday

Lazy sunday. No snow. But a lot of wind! De golven sloegen hoog. Prachtig om te zien. Machtig. Ik zou me er niet in wagen. Doe mij dan maar een rustig golfje om te pakken. Een golf die misschien uitgroeit tot een grote golf, met impact. Een golf die in beweging is.
Er zijn van die momenten dan sta je aan de vooravond van een verandering. Soms een die je niet zag aankomen. Soms een die je zelf met beide handen aangrijpt.

Heerlijk de wind die je haast omver blaast. Dat je je schrap moet zetten om niet om te vallen.

Zo lazy was deze zondag dus weer niet. Het was mind-blowing...

Walk with me

Een wandeling over het strand. Of hardlopen langs de zee. Ik word er super blij van. Ik vind de Nederlandse stranden echt fantastisch. Lang gerekt, wijds en breed. Je kunt uren voor je uit slenteren. Koud of warm. Het is goed te doen. Of je gaat voor de warme choco met rum. Of je gaat voor de sprong in de zee, ter verkoeling.
Ik ben meestal zo blij als een kind. Je kunt mij niet beter gestemd vinden als met het geluid van de aanrollende golven in mijn oren.

Love the Beach in general

Foto op side AmelandInzicht.nl

Yes yes yes. Altijd leuk om je werk aan de man te brengen, of onder de mensen. Op de side van AmelandInzicht staat mijn foto. Een van mijn favorieten. De bank in de wolken! 

www.amelandinzicht.nl

Het gaat goed met mijn foto's. Ik begin ook steeds meer het plaatje, vooraf, te zien. Maar probeer nog steeds veel uit.

Levenskunst

Het is een kunst hoe iemand altijd een mooi, spannend, ontroerend of meeslepend verhaal kan schrijven. Ik vind het ongelooflijk. Misschien dat het op papier zo lijkt, maar dat het dagen heeft gekost om iets op 'papier' te zetten. 

Mij lukt het niet altijd zonder bloed, zweet en tranen. Of dat ik gewoon blanco ben. No doubt. Geen twijfel. Ik weet echt niet waar ik over moet vertellen. Vandaag lukt het dan weer wel.

Een dag vliegt voorbij. Een week. Een maand. Een leven. Je kunt niet elke dag vol op aanwezig zijn. Soms laat ik de dag voor bij gaan. Zonder notice. Go with the flow. Wat heb ik vandaag eigenlijk gedaan? Ik heb de dag gepakt. Meegesleurd. Aangekeken, en gezegd; ik teken voor nog een.

Uhm

Uhm, tja ik weet vandaag echt even niet wat ik moet schrijven. Het is een ander eiland, het is stormachtig qua weer, het is een heerlijk huis waar we verblijven, maar de boottocht vond ik een beetje freaky. Het was kort maar krachtig. Dat wel. Maar wat een immens schip. Het looppad met ijzeren schuifhek aan het einde was spooky. Misschien omdat het al donker was. Het was zo kolossaal. Zo opgesloten. Aangekomen op het eiland stond ik in mijn eentje te wachten. Voelde wat afgesloten van de wereld.

Aangekomen. Bijgekomen. Nog een hele week te gaan. Yes.

Back on my feet

Dat is voor de dagen vrijdag tot vanmiddag wel toepasselijk. Vrijdagochtend keihard met de fiets onderuit. Gelukkig niets aan over gehouden.

Vanaf vrijdagmiddag tot gistermiddag door half  Nederland getourd. Boot, trein en auto.

Gister doorgezakt op een verjaardgasfeest. Het feestvarkentje is 1 geworden. Voor hem ranja. Voor mij geen ranja. Helaas.Vanochtend spijt van alle wijntjes. Het zal zijn gekomen door de gezellig en goede gesprekken bij de vuurkorf. Auw, dat was bij het opstaan een kater waar ik niet op zat te wachten.

Maar ben weer opgekrabbeld. Diverse sapjes naar binnen gewerkt. Even bijgeslapen. Toen ook nog de zon scheen vanmiddag kon mijn dag niet meer stuk. Yes, back on my feet. Ik drink nooit meer...