Bij mij is
het bijna in alle gevallen meer dan less. Noppes, niets, of te wel bij mij
werkt dat ding zelden tot niet. Uit frustratie probeer ik het tegenwoordig niet
eens meer. Bespaart mij het vloeken omdat het f#@k internet niet pakt. Vandaar
dat ik nu op mijn Mac aan het typen ben, om het thuis de ‘deur’ uit te doen.
Je hebt van
die treinritten die eindeloos zijn. Van gezelligheid, drukte, leedvermaak,
genoeg te kijken, of, zoals deze, omdat het verdomde saai is. Grijze dag, stille
mensen, en mijn internetverbinding komt niet tot stand.
Mijn hoofd
bomvol dingen die ik wil doen, moet doen of ga doen. Soms heb ik het idee dat
alles dat ik wil niet in een leven past. Maar helaas zit er bij dit abonnement
geen verlenging. Het is alles of niets. Aanpakken, grijpen, vasthouden,
loslaten en doorgaan. I Love it.
Mijn
gedachtegang is dus eigenlijk ook een soort van wireless. En deze verbinding
werkt altijd! Of eigenlijk meer een soort van fotostream. Alles maar dan ook
alles komt rechtstreeks binnen. Al sla ik maar een beperkt aantal dingen op.
Soms popt er een oud beeld op. Stof ik dat ff af, en blaas het nieuw leven in. Less is more!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten