woensdag 7 november 2012

Rain down on me

Het blijft donker, en is regenachtig met veel wind. Tegenwind. Soms kan ik er best om lachen. Lach ik het weg. Dan weer lach ik ook, maar met kiespijn. Wat een takkewind. Zwaar kl...! Maar wat blijft je anders over dan door te trappen. En ach, ergens moet je dan stellen dat het een moment was.

Deze foto was ook een moment. Een moment in Sri Lanka. Aan de Oostkust, door oorlogsgebied. Mensen die alles hadden opgebouwd, om vervolgens weer volledig verlamd te worden door de oorlog. Alles vernietigd. Alles verwoest.

Wij zagen de kogelgaten, bominslagen, alles was zichtbaar. Opbouw, afbreuk en wederopbouw.

Dit paar was nieuwsgierig naar ons. Waarom wij daar waren, wat wij daar deden. Vaak als ik tegenslag ervaar, of denk dat ik niet vooruitkom. Denk ik hier aan. Aan Sri Lanka. Aan de mensen met 'de goede moed'. Aan de regen die, toch wel, valt. De zon die daarna, de blik weer verlicht. Aan licht. Aan moed. Aan wil.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten