Unterwegs

Deze titel voor een stuk, een reisverslag, heb ik al eens gebruikt. In 2006 toen ik in Sri Lanka (2 jaar) woonde en werkte.

Ik kan mij het moment nog steeds tot in de details voor de geest halen. Dit lied (Herbert Gronemeijer) is prachtig geeft de wanhoop weer, en de' urge' naar een plek van je zelf. Dat jij het middelpunt bent in je eigen wereld. In dit geval met zijn geliefde.

De persoon die destijds, in Sri Lanka, ook 'unterwegs' was blijft een plek in mijn hart behouden. Een gekoesterd moment.

Hoe kom ik hier nu weer op? Omdat ik aan het pakken ben voor de vakantie. Ik vind het heerlijk om onderweg te zijn. Even de 'sleur' te doorbreken. Voor je weet draai je steeds hetzelfde rondje. Of lig je naar jezelf te kijken, op je sterfbed. Heb je dan wel geleefd? Lief gehad? Gekeken hoeveel mensen er om je heen leven? Blijf je geraakt? Of laat je toe dat je langzaam afbrokkelt?

Ik kan je zeggen, dat doen we sowieso. Zonder dat we er toe aanzetten. Zelfs als we met de hakken in het zand staan. We zullen 'vervallen'. Maar ik hoop niet in gewoontes, in kleurloos, in berusting.

Dus ik pak mijn koffer. Bedenk mij hoe weinig ik eigenlijk echt nodig heb. Als ik de dingen die ik net op tafel heb uitgestald, bij me heb, dan heb ik alles dat ik nodig heb. Plus de mensen die me lief zijn!