Unterwegs

Deze titel voor een stuk, een reisverslag, heb ik al eens gebruikt. In 2006 toen ik in Sri Lanka (2 jaar) woonde en werkte.

Ik kan mij het moment nog steeds tot in de details voor de geest halen. Dit lied (Herbert Gronemeijer) is prachtig geeft de wanhoop weer, en de' urge' naar een plek van je zelf. Dat jij het middelpunt bent in je eigen wereld. In dit geval met zijn geliefde.

De persoon die destijds, in Sri Lanka, ook 'unterwegs' was blijft een plek in mijn hart behouden. Een gekoesterd moment.

Hoe kom ik hier nu weer op? Omdat ik aan het pakken ben voor de vakantie. Ik vind het heerlijk om onderweg te zijn. Even de 'sleur' te doorbreken. Voor je weet draai je steeds hetzelfde rondje. Of lig je naar jezelf te kijken, op je sterfbed. Heb je dan wel geleefd? Lief gehad? Gekeken hoeveel mensen er om je heen leven? Blijf je geraakt? Of laat je toe dat je langzaam afbrokkelt?

Ik kan je zeggen, dat doen we sowieso. Zonder dat we er toe aanzetten. Zelfs als we met de hakken in het zand staan. We zullen 'vervallen'. Maar ik hoop niet in gewoontes, in kleurloos, in berusting.

Dus ik pak mijn koffer. Bedenk mij hoe weinig ik eigenlijk echt nodig heb. Als ik de dingen die ik net op tafel heb uitgestald, bij me heb, dan heb ik alles dat ik nodig heb. Plus de mensen die me lief zijn!

Almost on a Holiday

Bijna vakantie! Een hele week op een van de andere wadden eilanden! Haha. Dus zee, zand, strand, vuurtoren.. Ik denk dat ik me thuis zal voelen. Heb er zin in. Even geen bedden opmaken, ontbijt in elkaar draaien of heel vroeg in de ochtend fietsen. Yes.
Maar ik blijf schrijven. Jullie zijn nog niet van me af. Ook niet in de vakantie. Een ander eiland zal vast nieuwe dingen brengen. Er zal toch wel iets zijn dat me raakt?

Een eiland doet iets met je

Half vijf. Ik kook. Kan ook komen doordat ik trek heb. Door de wind, momenteel afwezig, de zeelucht, en de opkomende kou. Ik denk dat het daar door komt.

Maar ik zie mezelf hier bezig en denk 'een leven op zo'n eiland doet iets met je'. De hakken hangen in de wilgen. De lenzen draag ik nog amper. 

's Ochtend alleen tijd voor een stevig bruine boterham met kaas. Geen tijd voor getut. Trouwens make-up hangt op half zeven als ik door de striemende regen op weg ben. Geen nut. De stevige, waterdichte stappers aan. Regenpak. Here I come.. Maar eerst even eten!

Alle hens aan dek

Gisteren zijn door de storm alle gedachten mijn hersenpan uitgewaaid. Vandaar dat ik niet heb geschreven. Maar onder mijn dekbed op de bank een boek heb gelezen.

's Middags zeilde ik met mijn dochter op de fiets naar mijn zus. Ik vond het levensgevaarlijk op de weg. Moest mijn kop er bij houden. Voor op de fiets, voor het zitje,  zit een windscherm. Wat deze middag fungeerde als zeil. Dat merkte ik tijdens de eerste etappe van de fietstocht. Trappen was niet nodig. We kwamen van zelf vooruit.

Als vanaf de zijkant de wind aan kwam razen moest ik alles bijsturen om op de weg te blijven. Geen zin om in de sloot te eindigen. 

We zijn wel bij mijn zus en familie gebleven om ons een tweede horror tocht, in het donker, terug te besparen.

Weer een Opgang

Need I say more?

N.a.v. de spannende ontwikkelingen van de afgelopen twee dagen. Zeg maar de ton met onbekende inhoud. Waarvan de uiteindelijk bekende inhoud ritueel is verbrand. Het volgende:

Ameland
Van de vier grootste steden wonen in Den Haag de meeste personen met een wapenvergunning. 0,17 procent van inwoners van deze gemeente is houder. In Amsterdam is dit 0,15 procent, gevolgd door Rotterdam (0,14 procent) en Utrecht (0,13 procent).
Daarmee ligt het aantal houders in de grote steden onder het landelijk gemiddelde. 0,34 procent van de inwoners van Nederland heeft een wapenvergunning. Koploper is de gemeente Ameland, waar 2,49 procent van de inwoners een vergunning heeft. In Alkmaar wonen met 0,06 procent van inwoners de minste vergunninghouders (www.nu.nl).

Tja daar woon ik tijdelijk. Het is hier net het Wilde Westen, maar dan in het Noorden. Iedereen loopt hier met een holster op zak. Maar niet echt. Ik kon jullie dit niet onthouden. Naast alle mooie "zonsopgangen en ondergangen" gaat het er van af. Ik mag dan wel tuttig met mijn elektrische fiets het eiland onveilig maken. Terwijl de jagers los gaan. Maar dit is ook hoe het is, niet direct zichtbaar. Maar ook niet verborgen. What you see is what you get..? Tell me..

Forenisch onderzoek

Ik hoef zelf het nieuws niet meer bij te houden. Niet eens dat van 'om de hoek'. Vanuit NY worden mij gewoon de highlights doorgespeeld. Krijg ik vandaag een link naar een Nederlands nieuwsblad doorgestuurd.
Dat er een lugubere ton is aangespoeld op 't eiland. De tekst vertelt ons dat het mogelijk om menselijke botten gaat in een mysterieuze ton. De technische recherche zou vandaag langskomen.

Kijk zulke spannende dingen komen hier dus gewoon voor. Spanning alom. Zo overweldigend dat ik het pas vanmiddag doorkrijg vanuit de andere kant van de wereld. Machtig vind ik dit.

De ton bevatte geen lijk, niet de nieuwe haring van het jaar maar wel een of ander dier. De ton met inhoud zijn vernietigd. He, weer geen CSI Ameland. Wel een mooi verhaal.