New art made by me

Project Shells U Sea. Part one (120 by 120 cm) and kind of sketch (100 by 100 cm). Acryl.

Happy with the result.

Logistiek manager

Man, ik lijk net een logistiek manager. Hier komt de controleur voor de ketel, een school voor mijn dochter zoeken, een kdv zoeken, de loodgieter, de tegelzetter, houten vloer uitzoeken en kopen, plinten, ondervloer, bellen met de zwamverdelger, iemand regelen die de vloer legt, een boek schrijven (april af), schilderen, projecten qua werk rond breien (dat is gelukt! Site vertalen en 120 foto's schieten), cv bijwerken, solliciteren. Ik ben vast nog iets vergeten!

Volgend weekend mijn eerste 'werk-bezoek' bij Bea van Twillert in haar atelier. Samen aan het werk, ieder aan een eigen schilderij. Bij leren. Zin in.

Soms sta ik stil, en soms ren ik van hot naar her. Sporten? Hardlopen? Ik zou wel willen, maar ik kom momenteel ook zo toe aan mijn portie bewegen per dag. Volgens de voorschriften. Nu niet in de stress raken. Dat schijnt weer slecht voor de gezondheid.

Op de valreep

Deze week schrijf ik op de valreep! Zondag vijf uur. De sneeuw 'raast' om het huis. Laat de keuze achterwegen. Want om nou de straat op te gaan. Geen zin in. Warm binnen. Schrijven.

De spullen zijn op hun plek, zo veel mogelijk. Leuk om af en toe te worden uitgedaagd om anders te denken. Bij het inpakken heb ik van alles weggegooid, dan wel weg gegeven. Tijdens het uitpakken belandt weer van alles in de ton. Hoeveel heeft een mens nodig? Of hoeveel kan een mens stallen.. Dat is meer de vraag.

Ik mis het eiland. Weer een periode die is afgesloten. Qua wonen. Maar qua werk ben ik bezig om een aantal zaken rond te krijgen. Freelance opdrachten voor elkaar te krijgen. Qua fotografie, maar ineens ook qua vertalen van een site.

Tussendoor in mijn stad geweest! Utrecht. Onbeschrijflijk. In een woord, thuis. Slenteren langs de grachten is voor mij genoeg. Niets meer nodig.

Beleefstrand

Persoonlijk vind ik het een leuk bedacht woord. Maar een strand beleef je over het algemeen. Dat hoef je niet te omschrijven met 1 woord. Dat ene woord doet het juist teniet. 

Zoals gezegd, heel creatief. Wie verzint zo iets? Het is persoonlijk, ik weet het. 

Een strand heeft geen omschrijving, beschrijving of mooi woord nodig. Ik zeg; ga er naar toe, neem het in je op zoals het bij jou binnenkomt. Laat het gebeuren. Beleef, of beleef het niet! Soms is het zo, en een andere keer is het zus. Eerder al genoemd..Just be!

Het was in elk geval weer een hele belevenis. Inclusief de Zon.

Zo lang het kan

Ja hoor. Weer een wandeling naar het strand gemaakt. Zolang ik hier vertoef moet ik zo veel mogelijk richting dat water. De zee. Het strand. Meestal weer of geen weer.  Het weer was zacht, beetje miezeren, geen zon maar pakkend. 

Een nieuw onderdeel voor de camera in de aanslag. Groothoeklens. Even kijken wat je er mee kunt. Leuk om zo een beetje af te tasten. En foto's maken. Ja dat is altijd leuk.

Grijze dag

Een grijze dag, druilerig en geen zon. Het is zacht weer. En stil. Stil ook qua mensen. Want de meeste toeristen zijn nu van het eiland. Door de duinen gefietst met mijn zingende dochter. Een tegenligger tegen gekomen op het hele stuk. Verder alleen konijnen, arenden, meeuwen en 'onzichtbare' muizen. 

Terug via de weg. Ondanks dat de zon niet schijnt is het prachtig. De kleuren anders maar krachtig. 

Eindbalans opmaken

De afgelopen vier maanden heb ik ongeveer 900 kilometer aan fietsen afgelegd. Daarnaast een ontelbaar aantal km op het werk. Meer dan 2000 foto's gemaakt. Waarvan ik een aantal heb verkocht. Inspiratie opgedaan om het jaar 2013 door te komen. Waarvan voor een aantal zaken de inspiratie waarschijnlijk in werk zal worden omgezet. Ik heb de zekerheid dat schrijven, schilderen en fotograferen mij ligt. De hoop om er mijn werk van te maken. Er is een werk-verdieping uit voort gekomen. Die staat sowieso in februari gepland. Ik heb geschilderd en geschreven. Er staat een stuk klaar voor de komende editie Ameland Inzicht. 

Ik hou jullie gewoon op de hoogte... Er is genoeg te zien, te beleven en mee te maken.

Dreaming wide awake

Morgen mijn laatste dag werken op 't eiland. 

Een droom die ik heb gehad is al weer vervuld. Vier maanden werken aan een boek, fotograferen, schilderen en inspiratie op doen. 

Samen zijn met de zee, het strand, de duinen, de ruis van de golven, de wind, de meeuwen en met mezelf. Dat laatste is een soort van gelukt. Maar het blijft moeilijk, al wordt het altijd zo mooi beschreven in boeken. Stil zijn in de drukte. Even tien minuten mediteren, je zelf afsluiten, bij de kern komen. Ondanks dat het mij niet is gelukt om dagelijks tien minuten voor mezelf te pakken ben ik wel tot de kern gekomen. Ik wil verder met de energie die ik nu heb weten te pakken. 

Dit is wat ik wil. Een beeld dat ik zie, ervaar, weergeven.

Ondertussen droom ik even verder.... Oja schrijf ik verder..dat ook.. Het boek nog af!

Eind van een jaar

Hier, op het werk, is het aftellen van de laatste dagen begonnen. Zelf heb ik er vier maanden van meegedraaid en ik ben nu al een soort van opgedraaid. Wat een hectiek. Altijd inspringen, meebuigen en ombuigen. Niets is wat het lijkt. Geen dag is hetzelfde. Schakelen. Als het plan van de dag er ligt, moet je er rekening mee houden dat het binnen een zucht anders is. Ondertussen kan ik er mee uit de voeten. Maar vermoeiend is het wel.

Dat blijkt o.a. uit de volgende foto. Mijn baas is totaal gesloopt. Hij jakkert, samen met mijn zus, al sinds een jaar of zeven door. Ik heb respect voor hen. Zou ik het kunnen? Ik denk van wel. Zou ik het willen? Liever niet.
Dat neemt niet weg dat ik met bewondering en soms verwondering kijk naar hun buigzaamheid, hun veerkracht en liefde voor hun werk. Chapeau!

P.S. Dit is een momentopname.

Happy New Year

For every one around the world; I wish you a happy, healthy and joyfull 2013. 

Make your dreams come true! 

Love, Nathalie